(сы̆лы̆п, сŏлŏп), запор, засов. А. Турх. МПП. Сăлăп, деревянный или железный прут, который проходит через деревянные или железные скобы, вбитые горизонтально в косяки двери и запирающие дверь. Н. Седяк. Сăлăп — хапха питĕрекен вăрăм патак; урлă питĕреççĕ. СПВВ. НН. Сăлăп — вите алăкне урлă хурса питĕрекен йăвăç. ЩС. Сăлăп, задвижной запор у двери конюшни и у ворот. Ib. Хапхана сăлăп хыв-ха. СПВВ. ВА. Сăлăп (сулăп); вите алăк сăлăпĕ (сăлăп ярас). Никит. Сăлăпа катерсе пăрахрĕ. Изамб. Т. Сăлăппалан шалтан кĕлете питĕреççĕ, унăн пĕр пуçне пĕр-пĕр япала çумне тĕрентереççĕ, тепĕр пуçне алăк çумне тĕрентереççĕ, уçнă чухне кантăрапала алăка тĕренĕ пуçне çулелле çĕклеççĕ тĕ, алăк вара уçăлат. Тюрл. Сăлăп, запорка, напр., у конюшни. См. чикмек.
Çавăн пекех пăхăр:
сăку сăл сăлăк сăлăнчă « сăлăп » сăла сăлай сăлайлă сăлан сăлан йăвăççи