ложка
апат кашăкĕ — столовая ложка
йывăç кашăк — деревянная ложка
тимĕр кашăк — железная ложка
чей кашăкĕ — чайная ложка
кашăк ăсти — ложкарь, ложечник
кашăк перни — корзиночка для ложек
Çиме ларсан, кашăк кирлĕ пулнă. — погов. Как сели за стол, ложка понадобилась. ( соотв. На охоту идти — собак кормить).
Тип кашăк тутана çурать. — посл. Сухая ложка рот дерет.
◊
кашăк курăкĕ — диал. папоротник
ложка
(кажы̆к), ложка. ЧП. Кашăк аври. МПП. Пыл тесе, кашăкпала хыпаймăн. Яргуньк. Кашăк лопашки, широкий конец ложки. СПВВ. Кашăк йышĕ, тот, чья ложка (т. е. хозяин ложки). КАХ. Кашăкки, его ложка. Ст. Чек. Яшка çисе пуçтарсан, кашăк юлсан, хăна килет. Сред. Юм. 'Кашăк пуç ôрлă утни'. Çĕнçол çĕрĕ витре çине пĕрер кôрка шыв яраççĕ, пĕр кашăк яраççĕ; малтан çавăркалаççĕ те, кайран пуç орлă утса яраççĕ. Кашăк ларалла ларса (= лармалла ларса, а также месерле ӳксе, навзничь), он çинче шыв полсан, качча кайсан, куççӳллипе йĕрсе пôрнмалла полат, тет; ларалла ларса, çывĕ (чит. шывĕ) пôлмасан, куйланмалла полать, тет; ӳпне выртсан, аван порнасса пĕлтерет, тет. См. çăпала. || Прозвище. Альш. Кашăк Ванькки (Ваççи).
кашык
«ложка»; МК, АФТ кашук, кирг., туркм., тур., тат., карач., кумык., башк., тат. кашык, казах., к. калп., ног. касык, уйг. кошук, узб. кошик, алт. В кажык, азерб. гашыг, хак. хазых «ложка». Проф. Н. К. Дмитриев кашăк считает вариантом калак. ср. перс. (гашог).
Çавăн пекех пăхăр:
каш каш çул каш-каш каш-каш-каш « кашăк » кашăк çăмахĕ кашăк курăк кашăк пĕрни кашăк чĕрес кашăк-тирĕк